Zapowiedz

Prolog.

- Czy mogę wyjść ?
Moje pytanie pozostaje bez odpowiedzi. Opiekunka były zajęte sobą i nie zwracały uwagi na moją prośbę, ale ja nie miałam zamiaru się poddawać. Podchodzę do Pani Malwiny. Dziś akurat przypadał jej dyżur. Stoję już przy niej chce się odezwać, lecz ona jest szybsza.
- Co ty tu robisz ? Kto ci pozwolił odejść od stolika !
- Ale ja tylko...-Bałam się odezwać nie chciałam, aby była znów na mnie zła już chciałam cicho się oddalić i wrócić na moje miejsce. Coś we mnie powiedziało, że miałam odwagę tu podejść, więc  teraz będzie już łatwo.
- Bo ja chciałam wyjść na dwóch.
- Ty chyba nie wiesz co mówisz. Co ty sobie wyobrażasz, że zostawię inne dzieci i tak po prostu z tobą pójdę się pobawić .
- Ja jestem już duża możesz sama.
- Nigdzie nie pójdziesz i koniec dyskusji !
Było mi smutno przecież ja mogę sama wychodzić jestem już taka duża. Szłam do mojego krzesła, lecz chyba zajęło mi to za dużo czasu, ponieważ już po chwili Malwina złapała mnie za ramie. nie zwracając uwagi na moje krzyki i piski z bólu szła dalej. Ona nie pomagała mi iść, ona mnie ciągnęła. Minęliśmy moje stałe miejsce, w którym siedziałam przed obiadem. Zaciągnęła mnie do sali z łóżkami i cisnęła mnie na jedno z nich.
- Chciałaś się przejść? To proszę bardzo. Miłej zabawy, spędzisz tu resztę dnia !
- Dlaczego ? - Teraz wiem, że nie powinnam ją   o to pytać
- Śmiesz się jeszcze pytać dlaczego.
Odeszła od mojego łóżka. Zdziwiłam się dlaczego poszła, przecież była taka zła. Długo nie musiałam się zastanawiać. Nie minęło  5 minut a była już z powrotem, lecz nie była sama. Wolałabym aby zbiła mnie pasem jak to robiła, gdy któreś z nas było niegrzeczne. Tym razem było inaczej.